Vijfentwintig jaar wintersport. Er is niets veranderd. Of toch? We hebben in de loop der tijd geskied in diverse landen. Zwitserland, Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk, Italië en zelfs in Nederland, op de Westeinderplassen… De sleepliften werden stoeltjesliften en ski’s werden door sommigen verruild voor snowboards of andere planken. Vooral Henk leefde zich uit op de vreemdste dingen. Soms gingen we met zijn tweeën soms met zijn tienen. En de ene keer was het brave reis en de andere keer een totale puinhoop, met als hoogtepunt de Oudjaar party’s in Sölden. Ook het gevaar was een wisselende factor, het rodelen kon wel eens vreselijk uit de hand lopen. Cor en ik zijn zelfs eens ternauwernood ontsnapt aan een echte lawine, we werden net op tijd van de piste gehaald. Toch viel het al met al wel mee, in al die jaren zijn slechts Carmen, Peter en ik in het gips teruggekomen. Maar wat niet veranderd is in al die jaren is de lol in de sneeuw en in de après-ski. Dat blijft.
Gave serie. Echt jeugdsentiment. Wat wel opvalt is dat de foto’s steeds braver worden
Hoe ouder hoe braver?